ANLAYIŞ DA BİR YERE KADAR!

Dün sinirliydin anladık...

Bugün de gerginsin onu da anladık...

Öfkelenince gözün bir şey görmüyor, hadi ona da alıştık...

Fakat şöyle bir gerçek var bilmem farkında mısın?

Tüm sinirini, gerginligini ve öfkeni çıkartmaya çalıştıkların en yakınların...!

Peki nereye kadar...

Bizde sinir yok mu?

Bizde öfke yok mu?

Biz insan değil miyiz?

Sanki bitkiyiz, fotosentez yapıyoruz...

Sustukça, anlamaya çalıştıkça, "aman bu sıralar biraz gergin" dedikçe...

Kendinizi insanların tepesine çıkarıyorsunuz.

Kırıyorsunuz, parçalıyorsunuz, lafınızla, bakışınızla, ses tonunuzla dövüyorsunuz...

Yaşama dair bütün kininizi kusup, çöpünüzü döküp, içinizi rahatlatıyorsunuz.

En ufak bir karşılık verilince de, karşı tarafı suçluyorsunuz.

Sanki hiçbir şey olmamış gibi davranmasını bekliyorsunuz.

Gün gelir anlayış biter.

Gün gelir aydınlık, karanlık olur.

Var, yok olur.

Yakın, uzak olur.

Beyaz, siyah olur.

Anlamazsınız.

Onca olan şeyden sonra insanlardan, hiçbirşey olmamış gibi davranmasını bekleyemezsiniz.

Anlayışında sınırı var...

Anlayışta bir yere kadar...

Anlaşılmak için kendinizi fazla yıpratmayın,

Anlaşılmak biraz da karşınızdakinin sizi ne kadar anlamak istediğiyle alâkalıdır.

Anlayana sivrisinek saz, anlamayana davul zurna az...

Bilmem anlatabildim mi ?

| Bu haber 2372 defa okunmuştur.