BİLMEM ANLATABİLDİM Mİ?

Tesadüf bu ya; iki hırsız aynı evde karşılaşmışlar...

Biri demiş ki: "Bu ev benim"

Diğeri demiş: "Hayır benim"

O sırada içeriden biri daha gelmiş...

Bu iki hırsız bir anda birlik olmuş...

Demişler ki: "Hiç gelme hırsız kardeş, bu ev bizim"

İçeriden gelen demiş ki: "Bilsem gelmezdim vallaha. Ben sizi hırsız sandım da geldim. Ama siz arsızmışsınız. Evin sahibi benim."

Evet büyüklerimizin yaşadıklarıyla tecrübe ettiği ve atasözü olarak miras bıraktığı "Yavuz hırsız ev sahibini bastırır" cümlesi bu kıssadan hisseye cuk oturuyor.

Edepsizlikte çığır açmış insanlar suçlarını bir başkasına o kadar kolay ve maharetle yüklüyorlar ki, hakkını arayan ve kendini ispatlamaya çalışanlar maalesef geride kalıyor.

On birinci asırda yaşayan Yusuf Has Hacib şöyle demiş:"Helalin adı kaldı, onu gören yok. Haramsa kapışıldı, hâlâ doyan yok."

Duyan da yok doyan da.

1000 yıl da geçse bir şey değişmemiş.

İnşallah adaletli bir dünya için 1000 yıl daha beklemez, dürüst olmayı seçen ve bundan ne olursa olsun vazgeçmeyen insanlar.

Dürüstçe çalışanlar, hakkıyla yaşayanlar neden mağdur oluyor bu dünyada?

Pazarda domates alırken yanımda bir teyze önce cüzdanını kontrol etti...

Gözüm ilişti kalmış 25-30 lirası...

Sonra iki domates aldı titreyen elleriyle...

"Oğlum ne kadar?" dedi pazarcıya...

Pazarcı da "iki tane satmıyoruz abla" dedi.

Tezgahında sattığı hıyardan farkı olmayan bir manav...

Dilenci istese hayır işliyorum diye vereceği domatesi, hakkıyla almak isteyene satmayan bir insanlık...

Ben de almadım oradan domatesi.

Bıraktım gitti...

Dilenerek ve terazisi şaşmış vicdanlara karşı direnerek yaşamaya devam...

Dürüstçe çalışanlara, helâlinin peşinde koşanlara binlerce selam.

Bakın ne demiş Mevlâna:

"Topraktan geldik toprağa gideceğiz, mühim olan çamurlaşmamak. Ama kimin umurunda? Suçluya suçlu demek bile suç olmuş şu dünyada."

| Bu haber 992 defa okunmuştur.